Herkese kendi annesi güzel, iyi kalpli, eşi bulunmaz gelir. Şimdi size soruyorum hiç annenizi üzdünüzmü? Aranızda "evet" diyenler vardır. Tabi "hayır" diyenler de. Bence herkes annesini üzmüştür.
Annelerimiz o kadar çok temiz kalplidirler ki çocuklarının üzülmelerini istemezler. Bütün anneler bizleri, yani canlarından daha çok kıymet verdikleri çocuklarını düşünürler.
Annelerimiz bizleri dokuz ay karınlarında taşıdılar, zorlukla büyütüp bu yaşımıza getirdiler. Bazen dertlerimizi paylaştığımız, bazen de tartıştığımız ama sonunda hep bizi mutlu eden onlardı, annelerimizdi. Annelerin çocukları için yapmayacakları şey yoktur. Canlarından vazgeçerler ama çocuklarından asla vazgeçmezler.
Annelerimiz her zaman bizi düşünürler, gözlerinden sakınırlar. Her Çocuk babasına, abi ve ablasına açamadığı sırları, düşünceleri annesine söyler. Anne bir çocuğun aynı zamanda sırdaşı, dostu ve Arkadaşıdır.
Şu üç günlük dünyada neden annelerimizi üzüyoruz. Solmamış, mis kokan çiçekleri dalından koparıp solduruyoruz.
Sizden sadece elinize bir demet çiçek almanızı ve annenizi ne kadar çok sevdiğinizi söylemenizi istiyorum. İnanın ki o an dünyanın en mutlu annesi olacaktır.
Buradan tüm çocuklara sesleniyoru; "Lütfen annelerimizi üzmeyelim. Bir çiçek gibi soldurmayalım."
Yasemin ARSLAN (8/A)
