Her insanın buna ne de çok ihtiyacı var.
Yeri geldiğinde başını koyacak sıcak bir omuz, yeri geldiğinde hatalarımın karşısına geçip bana kızacak bir sırdaş. En zor günlerimde acılarımı paylaşıp azaltacağım, sevinçlerimi paylaşıp mutluluğuma mutluluk katacak bir kardeş. Elinden sımsıkı tutup hayatımın en zor kararında bile yanında omuz omuza verebileceğimiz bir dost. Hayatımızın en zor anında dostunun senin yanında olması ne kadar güzel bir şey öyle değil mi?
Dostumla bir araya geldiğimde genellikle geyik yaparım, film izlerim, ders çalışırım, sırlarımı ona açarım. Ama en önemlisi de onun kötü gününde yanında olurum. Omzum, hep onun başını yaslayacağı yerdedir. Onu her gün görsem bile bıkmam.
Hayatımın en kötü günleri dostumun canının sıkkın olduğu, onun üzgün olduğu günler oluyor. Onun gözleri buğulandığında benim de yüreğim buğulanıyor. Gözünden akan tek gözyaşı benim de gözyaşım oluyor aslında kalbimden akan… Onun yeri hiç dolmaz. Kalbimin en güzel yerinde…
Ne demiş Can Dündar; "Yıllarca aynı ip üstünde çalışmış, cesaretle ihanet arasında gidip gelen bir salıncağın sınavında birbiriyle kaynaşmış iki trapezci gibi güvenle kenetlenmeli elleri..."
Cansu FIRAT (8/A)
